Vers Geweld vroeg ons voor hun editie De Zachte Kaping een nummer van Peter Verhelst op muziek te zetten. Het is het prachtig-eenzame gedicht ‘Blauwe kajak’ geworden uit Wij totale vlam.
We moeten in beweging blijven – waarom zwoegen we anders elk
in onze kleine olieblauwe kajak uit de riviermond naar zee
tot we eerst geen land en daarna geen vogels meer zien?
We staan in ons mangat als mast en houden onze jas
als een zeil open, samen vormen we een groot schip.
We hadden nooit kunnen denken deel uit te maken van een zon
aan de overkant van wat we kennen.
Het is vermoeiender dan gedacht
elkaar niet uit het oog te verliezen – ons geschreeuw weerkaatst
tegen onzichtbare bergen.
Het is koud en helder als glas ’s nachts.
Ik heb geprobeerd in contact te blijven
(schoof mezelf als een antenne uit),
maar
de stilte
totaal
de stilte.
[eerste gedicht van ‘Blauwe kajak / Eiland Sandy’, Uit: Wij totale vlam, Peter Verhelst, 2014, Prometheus]
